Magajza, j’elir’ oni ne kaptas,
Sed ĉe l’ sufer’ de l’ Rand’ jen enkaptas
Ke min’ inferas, jen sort’ ekzila,
Ter’ iĝas ĉiel’ por ul’ ĉemina !
Ni vidu sunon, vi,
Oni mortas ĉi
Sube de l’ planko!
Vi diru, Magajza,
Adiaŭon al karbo…
Ke l’or de l’ min’ vin ĝuanta
Ne pagas sanon mankanta
De l’kor’la singardo!
Kaj ekstere kuras la gazeloj,
Kaj ankaŭ flugas nuvoj kaj steloj,
Kaj la mili’ spika floras kaj kreskas.
Kaj ŝainas diri: jen por vi mi estas!
|
Magaíça, ao partir nâo se prende
Mas sofrendo no Rand é que aprende
Que a mina é inferno, desterro e ma sina,
Que a terra é o céu de quem vive na mina!
Vem ver o sol, vem ver,
Que é morte viver
Debaixo do châo!
Diz, Magaíça, diz,
Diz adeus ao carvâo…
O oiro que a mina te dá
Nâo paga a saudade que há
No teu coraçaâo!
É lá fora que correm gazelas,
É lá fora que há nuvens e estrelas,
Que o milho espigado, na seara a crescer.
Parece que pede que o venham colher!
|
