Komence, ili estas energiaj, sed post kelka tempo iliaj stomakoj murmuras pro malsato. Ili spiregas kaj ŝvitas de peniga grimpado. Di-kuleto iom post iom postrestiĝas. Sin turninte, Hiaŭgjun intencas iom helpi Dikuleton, sed la lasta diras kun rido: "Frato Hiaŭgjun, mi anko-raŭ havas grandan energion. Ni grimpkonkuru, ĉu bone?"
