Sub Ponto Mirabeau fluas Sejno
Kaj amtempoj
Primemore ce l’ kap’ ili venos
Gxojo estis cxiam post cxagreno
Venu nokto, rugx’ ekestas
Tag’ foriras, cxi-mi restas.
Man’ ce mane nin face ekstazas
Dum sub nia
Brakarko senlace l’ondo pasas
Kreas eternajn bildojn kaj lacas.
Venu nokto, rugx’ ekestas
Tag’ foriras, cxi mi restas.
Am’ foriras laux akvo fluanta
Am’ foriras
Kiel al ni la viv’ sxainas lanta
Kiel l’espero estas trudanta.
Venu nokto, rugx’ ekestas
Tag’ foriras, cxi mi restas.
Tagojn kaj semajnojn pasi emas
Nek paseo
Nek pasintaj amoj jam revenas
Sub pont’ Mirabeau Sejn’ flue tenas.
Venu nokto, rugx’ ekestas
Tag’ foriras, cxi mi restas.
|
Sou le pont Mirabeau coule la Seine
Et nos amours
Faut-il qui’il m’en souvienne
La joie venait toujours après la peine.
Vienne la nuit sonne l’heure
Les jours s’en vont je demeure.
Les mains dans les mains restons face à face
Tandis que sous
Le pont de nos bras passe
Des éternels regards l’onde si lasse.
Vienne la nuit sonne l’heure
Les jours s’en vont je demeure.
L’amour s’en va comme cette eau courante
L’amour s ‘en va
Comme la vie est lente
Et comme l’esperance est violente.
Vienne la nuit sonne l’heure
Les jours s’en vont je demeure.
Passent les jours et passent les semaines
Ni temps passé
Ni les amours reviennent
Sous pont Mirabeau coule la Seine.
Vienne la nuit sonne l’heure
Les jours s’en vont je demeure.
|
