Homo fugxas, cxeval’ falas,
Ne eblas malfermi pordon,
Bird’ silentas, foson kavas,
La silent’ anoncas morton.
Surbrancxpapili’ atendas
Pie de l ‘ vintro la venon,
Koro pezas, brancxo fleksas,
Fleksas laux verma sinteno.
Kial plori florsekitan
Kaj priplori la liliojn?
Kaj priplori l’ambran rozon?
Kaj de l’ penso la kormolon?
Kial sercxi florkasxitan
Se oni al ni ne donas kronon?
-Sed pro tio, tio, kaj tio.
|
L’homme s’enfuit, le cheval tombe,
La porte ne peut pas s’ouvrir,
L’oiseau se tait, creuzez sa tombe,
Le silence le fait mourir.
Un papillon sur une branche
Attend patiemment l’hiver,
Son coeur est lourd, la branche penche,
La branche se plie comme un ver.
Pourquoi plerer la fleur séchée
Et pouquoi pleurer les lilas?
Pouquoi pleurer la rose d’ ambre?
Pourquoi pleurer la pensée tendre?
Pourquoi chercher la fleur cachée
Si l’on n’a pas de récompense?
-Mai por ça, ça et ça.
|
