Supre staras la kapelo,
Jen sube estas la val’
Kie ĉe l’ font’ kaj paŝtejo
Gajklarkantas paŝtistknab’!
Sonorilton’ triste subas,
timegas funebra ĥoro.
Silente gajkantoj mutas
suprenirante knabkoro.
Supr’ oni ŝin portas tomben,
La ŝin ĝojigante ‘n val’;
Oni al vi kantos foje ¡
Al vi gajpaŝtistoknab’!
|
Droben stehet die Kapelle,
schauet still ins Tal hinab.
Drunten singt bei Wies’ und Quelle
froh und hell der Hirtenknab!
Traurig tönt das Glöklein nieder,
schauerlich der Leichenchor.
Stille sind die frohen Lieder
und der Knabe lauscht empor.
Droben bringt man sie zu Grabe,
Die sie freuten in dem Tal;
Hirtenknabe ! Hirtenknabe!
Dir auch singt man dort einmal !
|
