Trans de l`vualo, virin’,
Vi malkaŝas mondorevojn.
Duonluno ploras ĉiam je vi,
Soleclarmojn sur la teron.
Meze de l’ mister’ kaj ŝipoj
Falas stelo jam miljara
En ĉi pala verperriĝo.
Rompu, virino,
Nostalgion malliberan,
Foru ek vual-kaj ŝtopilojn.
Levigu l’flugon, ĉarma kolombo,
K’eston vian kunu ‘l mondo,
Havas vi ciel-kaj fajron,
Kaj l’animon.
|
Detrás de los velos, mujer,
Ocultas mundos de sueños.
La media luna deja caer,
Como lágrima solitaria,
Entre misterios y naves fantasmas
Una estrella milenaria,
En el pálido atardecer.
Rompe, mujer,
tu nostalgia cautiva,
rasga velos y mordazas.
Levanta el vuelo, grácil paloma,
Grita al mundo tu existencia,
Tienes cielo, tienes fuego,
Tienes alma.
|
