Kosmo jam haltas sin
Supre de Sankta Ŝtono
Trinkante l’amarakvon
D’Elaĉetinta pasi’.
Grandega sonorilo
Templana de jarcentoj
Pripensas la silentojn
Ĉe’l Sankta Lok’ de Di’.
Jen pastroj eltranĉis ĝin,
La rozon frumatenan,
Sed l’aromo jam katenas
Ĉarman koron de la Viv’.
Troŝarĝa pro la frapoj
Batas sangsignojn malsekajn
Igitajn pro vunda kaŭzo:
La branĉo, olivarb’ kaj la Mondo
Je la piedoj,
La fino neluktebla...
Pendita de l’monto
La ĝardeno rigardas
La murpordon de Gerusalem,
Mesio ne venos…
Jam ne plu!
|
El cosmos se detiene
Sobre la piedra sacra
Que bebió el agua amarga
De la redentora pasión.
Una inmensa campana
Templaria de los siglos,
Medita los silencios
En el santo lugar.
Los frailes cortaron
la rosa tempranera,
Pero el aroma aprisiona
El hechizado corazón.
Abrumado de impactos
Palpita huellas húmedas
De conflicto lacerado:
La rama, el olivo y el mundo
A los pies.
El fin ineluctable…
Colgado del monte
El jardín observa
La puerta tapiada
De Jerusalem.
No vendrá el Mesías…
Ya, no más.
|
